એક વખત એક હરિણ અને એક કુતરો પર્વતમાં રહેતા હતા. હરિણ ખૂબ વધુ ચાલવવાનો હોભો છતાં પણ કુતરો નહિ થતો. તેમના સંબંધના પક્ષે એ સમસ્યા નીકળી હતી.
એક દિવસ હરિણે વિચાર્યું, "હે કુતરો, હું તમારી ચાલ સિખાવીશ અને તમે મારા સાથે જુઓ જોવા માટે તમારી ગતિ વધુ થાય."
કુતરો સંતોષે માન્યો અને હરિણ શિક્ષક બની ગયો. તેમના સાથે પર્વતમાં પ્રતિક્રિયા થતી હતી અને હરિણ ખુશ થઇ જતી.
એવું ચાલતી રહી, એકદિવસ હરિણે વિચાર્યું, "હે કુતરો, તમે વધુ પ્રતિભાવશાળી બનવું તો વ્યર્થ ન જાવું તમારી ચાલ અહીંથી વધવા માટે."
કુતરો આગળ આવી અને અમલ કરવાની કોશિશ કરી. હરિણ પર્વતમાં જ બધા ખુશ હતા.
મોટો પર્વતમાં, એવું કેટલાક દિવસના બાદ, હરિણે વિચાર્યું, "કુતરો, હું હવે આ પર્વતમાં રહેવાનું છું, પરંતુ તમે તો જ આગળ વધી ગયા છો. હવે તમારી ચાલ માટે આ પર્વતમાં વાળા છે."
કુતરોએ હરિણના પક્ષે હંમેશા અમલ કરી હતી અને હરિણે શિક્ષક થતા બધા જાણાવ્યા હતા.
આ ગુજરાતી વાર્તા દરરોજ અમલ કરવાની અને પ્રેરણા મળવા માટે મહત્વપૂર્ણ છે